Vloeibare polyesterhars

GEBRUIK MET GLASMAT

Vloeibare polyesterhars wordt tezamen met glasmat gebruikt. De kleinverpakkingen met de tube witte BP harder geven een wat gelig eindprodukt. De grotere verpakkingen met de flesjes MEK harder geven daarentegen een mooi transparant eindprodukt. Beide polyestersoorten vergelen nog verder bij langdurige blootstelling aan U.V straling. Onze polyesterhars is zo reactief dat zelfs uitharding plaats vindt vanaf 0ºC. Het product komt dan op 60-70% van zijn eindsterkte, maar kan dit later (na enkele maanden) weer inhalen als het op hogere temperatuur komt. De uitharding gaat bij lagere temperatuur wel veel trager waardoor het oppervlakte wat plakkerig blijft.

Let erop de juiste harder voor de hars te gebruiken, want bij gebruik van VERKEERDE HARDER zal er GEEN UITHARDING plaatsvinden. (Witte tubes BP harder mogen echter zonder enig bezwaar wel met rode tubes BP harder door elkaar gebruikt worden.)

De hoeveelheid polyester bij gebruik op de standaard glasmat (300 gr./m²) is ± 700 gr./m². Bij "nat in nat" lamineren is het gebruik van hars iets minder. Een glasweefsel van hetzelfde gewicht heeft minder hars nodig. Elke laag glasmat (van 300 gr./m²) geeft een dikte opbouw van ± ½mm. Op deze manier kan men dus het benodigde aantal lagen glasmat en de hoeveelheid polyesterhars berekenen.

Voor professioneel werk is het noodzakelijk dat men direct na het opbrengen met de kwast (of roller) de lucht uit het laminaat verwijdert met een zgn. ontluchtingsroller.

HOUDBAARHEID Polyesterhars is beperkt houdbaar.Ook in gesloten bus, zonder harder, zal het toch op den duur verharden. Normaal gesproken zijn onze produkten (behalve topcoat) zeker een jaar houdbaar (bij 20ºC). Koele opslag verlengt de houdbaarheid.

HECHTING AAN ONDERGROND Polyesterhars hecht meestal niet zo best aan de ondergrond. Wat dat betreft is het duurdere epoxy veel meer geschikt. Het grof schuren van de ondergrond helpt al behoorlijk. Voor een goede hechting op steen, beton (niet al te vers) en hout is beslist onze PU hechtprimer noodzakelijk.

LOSSING VAN DE ONDERGROND In de meeste gevallen is er bij het losmaken van het produkt uit de mal een losmiddel nodig. Bij een houten of gipsen mal dient men de poriën te verzegelen door middel van één of enkele lagen PVA (polyvinylalcohol) en eventueel daarop een laagje loswas. PVA vormt door droging een dun vliesje. Dit vlies is bestand tegen polyester en oplosmiddelen, maar kan door water weer opgelost en weggewassen worden. Een glad afgewerkte mal van polyester, metaal of glas hoeft alleen maar in de loswas gezet te worden, en uitgepoetst te worden. Polyethyleen, Polypropyleen en Siliconen rubber zijn zelflossend. Een Siliconen rubberen mal heeft verder het voordeel dat het buigbaar is en het uitgeharde produkt er gemakkelijk "uitgepeld" kan worden. Bij ingieten in plastic mallen, of gelakte mallen erop letten dat de mal niet aangetast wordt.

BESTANDHEID TEGEN VLOEIBARE STYREEN Het oplosmiddel styreen in de polyester tast veelal een gevoelige ondergrond aan. Lak, plastic folie, polystyreen(styrofoam) en diverse andere kunststoffen zullen gaan opkrullen of oplossen; P.U. schuim wordt niet aangetast. PVA als scheidingsmiddel kan soms een oplossing bieden.

BESTENDIGHEID VAN UITGEHARDE POLYESTER Polyesterhars is bij kamertemperatuur goed bestand tegen verdunde zuren en zouten, maar matig bestand tegen verdunde logen. Verder is polyesterhars ook bestand tegen benzine, motorolie en alcoholen, maar weer niet bestand tegen de meeste oplosmiddelen. De temperatuurbestendigheid is 80ºC . Om de karakteristieke polyestergeur van het uitgeharde product kwijt te raken (drinkwaterbakken enz.) is naharding bij verhoogde temperatuur (50-80ºC) nodig. Afspuiten met een stoomcleaner werkt ook heel goed bij b.v. bekleding van vrachtwagens en ander groot werk.

GIETWERK

Voor het gieten van polyester beeldjes e.d. moet men altijd de hars vullen met zoveel mogelijk toeslagmateriaal (kwartsmeel, krijt, droog zand e.d.). Sommige toeslagmaterialen, zoals o.a. houtpoeder, kunnen problemen geven met de uitharding. Probeer daarom eerst e.e.a. uit met een proefje. De harsen met BP harder zijn wat vocht betreft veel ongevoeliger (zelfs met een scheut water erin harden ze nog uit) dan de harsen met MEK harder. Toeslagmaterialen zijn goedkoop, houden de warmteontwikkeling en de kans op scheuren door hardingskrimp binnen de perken. De hardingskrimp van pure polyesterhars is 7% .

Voordat men de harder inmengt mengt men reeds het vulmiddel en eventueel nog een pigment in. Afhankelijk van de doorsnede van het te gieten produkt zal men zwaarder willen vullen om warmteontwikkeling te voorkomen. Minimum is toch wel ongeveer 1kg. vulpoeder per 1 kg. polyesterhars.

GIETEN MET GLASHELDERE GIETHARS
Dit wordt vanzelfsprekend puur, dus zonder vulmiddel gedaan (vulmiddelen maken de hars ondoorzichtig). Er moet extra op het warm worden bij de uitharding gelet worden. Daarom opgieten in lagen van niet dikker dan ±2cm, en niet meer dan 1% MEK-harder gebruiken. Indien men wil inkleuren, altijd onze polyesterpigmenten gebruiken, welke vanaf 20cc geleverd worden. Dit zijn dekkende kleuren.
Transparante kleuren op aanvraag.

WERKWIJZE
Men giet de eerste laag giethars in een geschikt bakje. Dit bakje kan zijn gemaakt van siliconenrubber, polyethyleen of polypropyleen. Deze kunnen goed tegen polyester en er is geen losmiddel nodig. Men kan ook een glazen bakje maken van wat stukjes glas, vastgezet met siliconenkit. 
Even licht insmeren met loswas, glimmend uitpoetsen en de giethars zal niet vast blijven zitten.
Metalen bakjes hebben nog wat meer zorg nodig om te voorkomen dat de giethars er aan vast blijft zitten. Enkele lagen loswas, steeds glimmend uitpoetsen, bij iedere laag even een uurtje wachten voordat u de volgende laag loswas inpoetst, zodat de eerste laag echt goed kan drogen.
Houten en gipsen bakjes hebben eerst een behandeling met PVA lossingslak nodig om de poriën te sluiten. Insmeren met PVA Lossingslak, laten drogen, nogmaals insmeren totdat de PVA niet meer in de ondergrond verdwijnt. Dan nog even insmeren met loswas en uitpoetsen, de houten mal is klaar voor gebruik.

Giet eerst een laagje, waarop a.h.w. het in te gieten voorwerp, bijvoorbeeld een insect, komt te staan. Als het laagje begint te geleren, zet u het insect op de nog plakkerige bovenkant. Bij het verder geleren zal het zich vastzetten. Om zichtbare afscheidingen tussen de opeenvolgende lagen zo beperkt mogelijk te houden, moet de volgende laag opgegoten worden voordat de voorgaande laag geheel uitgehard is.
Zorg er voor, dat er zo min mogelijk lucht meegegoten wordt en dat ingesloten lucht van het in te gieten voorwerp verwijderd kan worden. Kleine luchtbelletjes, die hinderlijk in het zicht zitten en niet snel genoeg willen opstijgen, moeten met bijv. een ijzerdraadje naar boven gehaald worden.
De bovenkant van het gegoten voorwerp zal waarschijnlijk "aan de lucht uitharden" en blijft daarom plakkerig. Wil men echter een mooi helder kunstvoorwerp krijgen, dan moet men deze plaklaag schuren en polijsten. Om te voorkomen, dat het schuurpapier meteen volzit, kan men de plaklaag van het voorwerp eerst verwijderen met aceton. Ook de holle miniscus zal hier weggeschuurd moeten worden. Door de bovenkant, tijdens het uitharden, af te dekken met b.v. een glasplaatje (zodanig geplaatst, dat de hars er tegen aan zit) kan vermeden worden, dat er een plaklaag op het voorwerp komt.
 

REPARATIESET

250 cc polyesterhars
tube BP harder 20gr.
  ¼m² 300grams glasmat